Elk begin is moeilijk

Ik vind het moeilijk om dit keer een blog te schrijven. Omdat ik het nu natuurlijk een stuk drukker heb en minder tijd heb maar daarnaast vind ik het moeilijk om toe te geven dat ik het op het moment (nog) niet erg naar mijn zin heb. 

Ik zal eerst beginnen met afgelopen weekend. Ik ben inderdaad bij de Vietnamees gaan eten zaterdag. En voor zondag had ik nog wat plannen om te gaan wandelen of iets anders in de stad te gaan doen. Echter toen begonnen de zenuwen toe te slaan. Ik stond op tijd op omdat het internet op mijn kamer niet meer deed en ging een theetje halen. Ik besloot daarna wat boodschappen te doen en mijn lunch voor de komende dagen voor te bereiden. Eenmaal weer thuis stortte ik in en had ik nergens meer zin in. Ik kon gelukkig met Kasper bellen en bleef verder lekker in bed liggen. Aan het eind van de middag toch nog weer naar buiten gegaan voor een kleine wandeling, een theetje en ik haalde een salade. Waar ik trouwens werd aangesproken door een jongen en niet zo goed wist of die met me aan het flirten was of gewoon aardig deed, dat soort signalen snap ik nooit. Dus ben er snel vandoor gegaan :p (oh wat ben ik toch een sociaal persoon!). 

Maandag begon dus mijn stage. Ik had met m’n begeleidster afgesproken bij een koffie tentje, dit keer geen Starbucks maar een echt lokaal cafeetje. Uit het gesprek bleek wel heel erg dat ze echt geen flauw idee had wat sensory science is en wat ik dus eigenlijk kan doen dus dat vond ik wel teleurstellend, ook dat ze dus niet zo veel moeite had gedaan om het op te zoeken. We gingen daarna naar het kantoor en productie ruimte, wat eigenlijk een soort van loods is waar meerdere kleine bedrijfjes zitten. Het is allemaal wel wat oud, vervallen en kleinschalig maar interessant om te zien. We begonnen met wat orders in te pakken en ik merkte dat mijn begeleidster Tiffany wel een beetje chaotisch was en daardoor niet heel erg uitlegde wat ik kon doen. Daardoor stond ik er soms maar een beetje bij en wist ik niet goed wat te doen. Maar dat hoort natuurlijk bij een eerste dag. 

We gingen wat pakketjes afleveren, praatte ondertuusen over het bedrijf en wat ik kon betekenen en gingen daarna in een koffietentje werken waar ik ging uitwerken wat ik precies voor haar kan doen. Ze laat me ontzettend vrij dus dat is heel fijn maar tegelijkertijd dus ook ontzettend moeilijk. Ik weet niet wat zij van mij verwacht en vind het moeilijk in te schatten wat ik van haar kan verwachten. Daarnaast is het een kleiner bedrijf dan ik had gedacht. Het is eigenlijk alleen haar met 1 meisje die 2 dagen in de week productie doet en hier en daar wat helpende handen. Door alles ging ik ontzettend twijfelen of dit allemaal wel is wat ik leuk vind en of ik wel de goede beslissing heb gemaakt om hier stage te lopen. Doordat het mijn eigen keuze is dat ik hier stage wilde lopen voel ik mezelf ook schuldig als het dus niet leuk is. Ik heb het gevoel dat dat mijn eigen schuld is en misschien toch iets anders had moeten doen en misschien toch in Nederland had moeten blijven. Maar ook daar was ik natuurlijk tegen hetzelfde aangelopen. Tegelijkertijd weet ik natuurlijk ook dat dit ontzettend leerzaam kan zijn en dat dit sowieso een unieke ervaring is.

De volgende dag mocht ik voor mezelf werken dus dat mocht waar ik ook maar wilde. Dus jullie kunnen vast al raden waar ik heen ging... maar omdat ik zo vrij gelaten werd raakte ik in paniek hoe nu verder en hoe moest ik dit aanpakken. Dat resulteerde weer dat ik in tranen in de Starbucks zat, maar gelukkig kan je ook lekker bellen als je alleen werkt. Dat resulteerde in uiteindelijk wel een prima eerste opzet maar zelf merkte ik dat ik gewoon niet lekker in mijn vel zit. Daarnaast zou ik 's avonds kunnen verhuizen waar ik ook mega zenuwachtig voor was. Al die spanning vind ik soms moeilijk om mee om te gaan. Hoogtepuntje van de dag was trouwens wel dat ik lunch had gehaald bij een foodtruck die heel bekend schijnt te zijn, tenminste dat was verteld bij een van de shows, en ook een restaurant heeft ondertussen. Die stond dus toevallig in de straat waar ik zat te werken, dus daar had ik een heerlijke burrito met zwarte bonen gehaald :) 

Later die middag kreeg ik een mailtje dat ik om 6 uur mijn kamer in kon. Ik had 's ochtends alles al weer ingepakt en had al een flinke tas meer dan waarmee ik kwam. Dus met twee tassen en twee koffers besloot ik te gaan lopen. Want ermee in de skytrain, (dat is trouwens de bovengrondse metro Bert, ik was vergeten te reageren, maar in het centrum gaat ie trouwens wel gewoon onder de grond, maar toch leuk dat ze het skytrain noemen) leek me tijdens de spits ook niet handig en zou ik alsnog ver moeten lopen. Dus een hele workout van ruim een uur verder kwam ik bij mij huisje aan. Ik kreeg de sleutels en er was al gelijk 1 meisje waar ik me aan voor kon stellen. Een ander meisje kwam iets later binnen en de andere heb ik vandaag (donderdag) pas ontmoet. Maar allemaal aardige meiden, ze hebben wel wat hoger feestbeest gehalte dan ik maar dat komt wel goed. Ze doen af en toe wat samen maar eten niet echt gezamenlijk. Toch heb ik even gezellig met ze gekletst en stroopwafels gegeven, want ja als je sociaal niet sterk bent moet je ze maar met eten omkopen om aardig gevonden te worden :p Verder is mijn kamer klein maar heeft alles wat ik nodig heb, een prima gedeelde keuken en badkamer en het is gewoon fijn dat alle spullen en meubels er gewoon al zijn.

Mijn afgelopen twee dagen op stage heb ik gespendeerd aan het meedraaien met productie. Wat echt mega zwaar werk blijkt te zijn. Het was best veel gedoe en kost heel veel tijd maar wel tof om te zien. Omdat het zo kleinschalig is, is het net alsof je thuis dingen maakt maar dan 100x zoveel en een stapje professioneler. Maar het blijft een beetje klungel werk en je eindigt altijd met mega veel afwas! Het was best stressvol en ik vond het niet altijd even leuk omdat er best wat dingen mis gingen, maar zoals ik hiervoor al zei ik moet me gewoon gaan beseffen dat dit gewoon heel leerzaam is. 

Er is dit weekend een soort van beurs in Vancouver: Vancouver Health show en daar kan ik ook bij helpen. Dus daar zijn we druk mee bezig met produceren en voorbereiden en kost dus mega veel tijd. Ik heb dus gelijk een lange week voor de boeg maar ben dan gelukkig maandag en dinsdag vrij. Ook waren we vandaag en gisteren langer bezig dus mag ik morgen lekker uitslapen. Dat is wel heel fijn dat het allemaal zo soepel is, hoewel het daardoor ook wel erg chaotisch en ongestructureerd kan zijn. 

Het is nu in ieder geval fijn dat als jk klaar ben met werken in naar mijn eigen plekje kan. Ik kan er nu lekker rustig koken en dat vind ik ook wel erg fijn. Als ik thuis kom spreek ik meestal de meiden even kort maar daarna zit iedereen op haar kamer en dat vind ik ook wel heel erg lekker. Hoewel dat vandaag bijna mislukte aangezien ik thuis kwam en op een of andere manier mijn kamer deur op slot draaide en achter me dicht trok terwijl ik in de gang stond. Jezelf buitensluiten van je kamer na een lange dag werken kan alleen deze kluns overkomen. Voor de meiden goed vermaak en ik mocht gelukkig hun mobiel gebruiken om de huurbaas, die gewoon hierboven woont, te bellen en die kwam gelijk naar beneden om de deur te openen. Hij moest wel lachen dat ik dat al op mijn tweede dag voor elkaar heb gekregen.

Komende dagen zal ik druk zijn met de health show voorbereiden en daarna verder gaan met meer mijn eigen project uitwerken. Ik hoop komende tijd wat meer mijn weg te vinden in alles en me wat beter te gaan voelen. Het gaat nu met ups en downs en dat hoort erbij maar het maakt het niet makkelijk. Nogmaals de disclaimer dat ik niet te negatief over wil komen maar gewoon het echte beeld wil geven. Ik weet dat het allemaal vanzelf beter wordt en dat elk begin moeilijk is, maar dat moet alleen nog echt goed tot me doordringen. 

Liefs,
Karen

P.S. Ik zal een van de volgende verhalen wel wat meer laten zien van m’n kamer en weer wat foto’s toevoegen. Maar voor nu had ik daar geen zin in dus moeten jullie het weer doen met een flinke lap tekst. 

P.P.S Ik vind het super leuk om jullie reactie te lezen, alleen reageer ik er amper op omdat jullie daar dan geen melding van krijgen en dan heb ik het idee dat jullie het dan toch niet meer zien. Maar weet dat ik het ontzettend leuk vind!