Mijn eerste twee dagen in Vancouver

Nou mijn jetlag is goed aanwezig hoor. Slapen gaat nog niet zo geweldig, gisteren juist heel vroeg in slaap gevallen en nu kwam ik juist weer slecht in slaap. Maar gelukkig heb ik nog wel even tijd om bij te komen. Ik moet namelijk nog behoorlijk wennen hier en ik merk dat alleen reizen nog niet mijn grootste hobby is. Ik heb er weer een enorm verhaal van gemaakt om jullie een beetje te vertellen hoe ik het vind en het is voor mezelf ook fijn om even lekker van mij af te schrijven. Maar wees dus gewaarschuwd voor weer een lang verhaal!

Mijn eerste dag begon na een onrustige nacht met wat boodschappen doen bij een enorme supermarkt hier in de buurt om eindelijk weer wat te eten en om water te halen zodat ik geen zwembadwater uit de kraan hoef te drinken. Daarna heb ik even met het thuisfront kunnen Skypen wat wel heel erg fijn was. Het blijft wel een raar idee dat bij jullie de dag er al zo goed als op zit als mijne nog gaat beginnen. Ik had besloten deze eerste dag rustig aan te doen want was nog echt gesloopt. Ik voelde me wel constant gespannen en dat maakte het voor mij wel lastig om tot rust te komen. Ik vind het allemaal nog zo spannend en in mijn hoofd kan ik me dan druk maken om alles (ik weet dat dat vaak nergens voor nodig is maar dat heeft geen zin om tegen mijn hoofd te zeggen). In de middag bleef ik op m’n kamer om het een en ander nog uit te zoeken en me dus druk te maken over de komende tijd. Ik zou eerst rond 3 uur richting mijn huurbaas gaan om mijn huurcontract te tekenen maar dat werd verplaatst naar wat later op de dag. Voor wie het nog niet wist, ik heb dus een kamer in een huis met 3 andere meiden waar ik (iets eerder zelfs dan verwacht) zondag naartoe kan verhuizen en daar dus de komende 6 maanden ga wonen. Dus ik besloot eerst nog weer een stukje te gaan wandelen in de buurt, een soort van OV kaart te halen op een Skytrain station en nog een bezoekje te doen aan de Walmart iets verder op. Toen ik thuis kwam begon ik lekker vroeg met koken om (voor mijn gevoel) ongemakkelijke situaties met de jongens in dit huis te voorkomen, at snel m’n pasta en ben toen richting m’n toekomstige huisje gegaan. Ik was natuurlijk super zenuwachtig voor alles en had ook het gevoel dat iedereen op straat kon zien dat ik hier net was en hier niet thuis hoorde. Dat zijn van die onnodige angsten in m’n hoofd die ik kan hebben, daar ben ik me van bewust dus reacties heb ik er liever niet over, maar ik wil jullie gewoon een realistisch beeld geven van hoe het met mij gaat. Wat ik wel erg fijn vind is om lekker mijn oortjes in te doen tijdens het wandelen en ondertussen lekker een podcast te luisteren, zodat ik wat gezellig geklets om me heen hoor. Dus heeft iemand nog leuke podcast tips, laat het me weten!! Uiteindelijk een heel stuk gelopen en bij het huis aangekomen. Even gezellig gekletst, het huurcontract ondertekend en weer naar huis gegaan om m’n bed in te duiken. Ik had inmiddels ook al 10 km gelopen volgens mijn stappenteller app en m’n jetlag was goed aanwezig dus dat brak me wel op. Eenmaal thuis nog even met een van de jongens gekletst en toen rond half 8 in slaap gevallen. Ik miste het namelijk wel om s avonds even met iemand van thuis te appen of iets dergelijks maar dan is het bij jullie gewoon middernacht. 

De volgende ochtend werd ik wat meer uitgerust wakker en stond er op mijn planning dat ik naar een free walking tour zou gaan, dus een rondleiding door de stad met een gids (voor wie het fenomeen niet kent, Google het eens en doe het een keer op je volgende stedentrip, echt een aanrader!). Zelf zou ik het ook nog willen om misschien in een cafeetje of Starbucks wat te gaan drinken en even wat te gaan lezen of zo. Ik wilde proberen niet te hoge verwachtingen te hebben van wat ik zou gaan doen maar toch vond ik het wel heel spannend om alleen op stap te gaan. De tour was weer heel interessant maar tegelijkertijd was ik me zo bewust van dat ik alleen was en miste ik wel echt iemand om dit samen mee te doen. Ik ben dan zelf ook niet zo’n persoon die snel met andere mensen een praatje aan knoop maar heb ondertussen wel het gevecht in m’n hoofd of ik dat eigenlijk misschien wel zou “moeten”. Na de tour wilde ik wat winkels in, maar ook dat vind ik veel minder leuk in mijn eentje. Dat alleen reizen viel me op dat moment echt vies tegen en was blij dat ik even free Wifi had in een winkelcentrum dus kon ik even met Kasper appen. Met vernieuwde moed ging ik opzoek naar een plekje om wat te drinken en even te gaan zitten. Ook dat vond ik eigenlijk weer dood eng in m’n eentje dus koos voor een Starbucks wat wel een beetje bekend terrein is. Dat viel natuurlijk weer alles mee en ik ging gewoon lekker zitten en besloot even rustig in mijn boekje te schrijven. Toen realiseerde ik me dat ik ook best trots mag zijn op wat ik doe. Ook al vind ik het allemaal best heftig en niet even leuk, het is wel een echte uitdaging voor mij en ik leer er wel van. Voor anderen klinkt dit allemaal misschien heel kneuterig dat ik het spannend vind om alleen bij de Starbucks in een grote stad te gaan zitten maar voor mij is het toch een soort van overwinning dat ik dat in mijn eentje doe. Hierna heb ik een nieuwe poging gewaagd en weer wat winkels in gelopen en ben daarna weer terug naar huis gegaan. 

Ik had inmiddels weer heel wat kilometers achter de rug maar had voor mezelf nog een uitdaging bedacht. Ik zou bij de mcdonalds gaan eten. Nu zullen de meeste denken, dat is toch geen uitdaging?? Maar ik merkte dat ik het zo onwijs moeilijk vind om in mijn eentje ergens te gaan eten of überhaupt ergens binnen te stappen dus wilde ik beginnen om dat dan te doen in een fastfoodtent. Nou om een lang verhaal (want mijn hemel wat kan ik een boel lullen zeg...) kort te maken, ik at bij de mcdonalds en was daarna weer best trots op mezelf. Haha als ik het zo opschrijf, klinkt het zo stom dat ik hier trots op ben maar het is weer een stapje in de goede richting. Ik ben naar huis gelopen, weer met een van de jongens gekletst, wat ik ook weer best een prestatie vond want dat sociale gedoe is ook niet mijn sterkste kant en ben opnieuw op tijd mijn bed in gedoken en lekker wat tv programma’s terug gekeken. 

Helaas kwam ik niet zo snel in slaap deze keer en werd ik wel weer vroeg wakker maar daardoor heb ik weer tijd om een lange blog te typen in de ochtend. Ik merk dat ik alleen reizen (nog) niet heel erg leuk vind en nog heel erg moet wennen, maar goed, ik ben er natuurlijk ook nog maar een paar dagen. Toch zou ik me er al iets meer ontspannen bij willen voelen maar ben bang dat dat gewoon niet in mijn aard zit. Ik vind het ook wel lastig om de dagen die voor mij liggen te vullen en vind een dag ook best lang duren. Maar om lekker veel uit te rusten deze week kan ook geen kwaad natuurlijk. 

Wat ik vandaag ga doen weet ik nog niet precies, misschien een fiets huren en door Stanley park fietsen. Ik wilde in eerste instantie vandaag proberen om van m’n nieuwe huis naar m’n stage te reizen om te kijken hoe dat gaat, maar toen ik mijn stage begeleidster een berichtje stuurde hoe ik het beste kan gaan reizen (want zij woont in hetzelfde gebied als waar ik ook ga wonen) stelde ze voor maandag samen te gaan. Dus dat is erg lief en dat scheelt me weer een activiteit. 

Dus wat ik de komende tijd nog ga doen zal ik vanzelf wel weer laten weten. Hopelijk vonden jullie het leuk om deze lap tekst te lezen. Het klinkt misschien soms wat negatief maar het is niet de bedoeling om daarmee zielig over te komen, maar wil gewoon graag een echt beeld geven over hoe het gaat en hoe het is om alleen in een vreemd land te zijn. En hoewel het op zoveel hippe reis blogs wordt gepost dat je echt eens alleen op vakantie zou moeten gaan want dat zou zo fantastisch zijn, wil ik meegeven dat het ja heel leerzaam is maar ook vaak eigenlijk even niet zo leuk is. Maar maak jullie geen zorgen, uiteindelijk komt het allemaal wel goed :) 

Liefs,
Karen