Het einde komt in zicht

25 februari 2018 - Vancouver, Canada

Er is de afgelopen tijd niet heel veel spannends gebeurt maar ik vind het toch leuk om wat van me te laten horen, dus bij deze.

Nadat Kasper weg was zat ik best even in een dipje. Het was erg lastig om weer aan de slag te gaan na zulke leuke weken. Ik moest mijn verzamelde data gaan verwerken en een verslag gaan schrijven, maar als je geheel zelfstandig aan de slag moet, is het soms lastig jezelf te motiveren. Daarnaast was ik ook nog eens niet lekker en had ik een flinke verkoudheid dus dat hielp niet mee. Gelukkig ging het afgelopen week al stukken beter en ben ik weer hard aan de slag gegaan. Ik ben bezig met statistische analyses van mijn data en dat vervolgens te verwerken. Er is in ieder geval heel duidelijk en nuttig resultaat uit mijn test gekomen dus dat is  mooi. Zo zijn er verschillende verbeterpunten van diverse producten naar voren gekomen die nu ook aangepakt gaan worden. Dus het is fijn om te zien dat mijn onderzoek ook echt iets oplevert.

Als dit allemaal in een verslag staat is het belangrijkste voor mijn stage afgerond. Dit zal niet lang meer duren en ik kan hopelijk binnenkort al een voorlopige versie inleveren. Dat moet dan nog verbeterd worden, daarna zal ik nog wat klusjes voor Tiffany blijven uitvoeren maar het einde komt dan in zicht. Dus ik ben nu eigenlijk al  bezig met het afronden van mijn stage en het is gek dat het er dus al weer bijna op zit. Ik merk namelijk dat ik me steeds meer thuis hier voel nu ik in de meeste dingen echt mijn draai wel heb gevonden.  

Veel mensen vragen me of ik al aan het aftellen ben en ja dat ben ik zeker. Want ik verlang ontzettend naar thuis, naar alle lieve mensen daar en ook het heerlijk nuchtere Nederland. Maar tegelijkertijd vind ik het echt heel jammer dat het er dan weer op zit. Dit hele avontuur is dan gewoon achter de rug. Door mijn open verhalen ben ik soms bang dat mensen denken dat ik het niet leuk vind hier, want ja ik heb het af en toe best wel zwaar maar dat is helemaal niet erg. Als ik in Nederland stage had gelopen had ik waarschijnlijk ook de eerste week thuis zitten janken en was het daarna nog vaak genoeg stressvol geweest. Aangezien ik nu in mijn eentje aan de andere kant van de wereld zit, is het in dit geval iets extremer maar dat is “part of the deal”. Ik ben vooral blij en dankbaar voor deze ervaring en wat ben ik super trots op mezelf dat ik dit allemaal in mijn eentje geflikt heb!

21 april sta ik weer op Nederlandse bodem en ga ik Vancouver ook echt wel missen. De prachtige natuur hier en vooral die prachtige bergen waar ik zo vaak naar mag kijken als ik buiten loop. Zoals vanmiddag heb ik met mijn huisgenootje Kalia een heerlijke wandeling langs het water bij Olympic Village gemaakt. Het blijft leuk om nieuwe stukjes van de stad te ontdekken en daar doorheen te struinen. Ook gisteren heb ik lekker door de sneeuw gewandeld want er was zo’n 10 tot 15 cm gevallen die nacht (maar een dag later is het meeste al weer gesmolten).  Ik ben de levendige stad en de leuke buurt waarin ik woon ook heel erg gaan waarderen. Het gemak van zoveel restaurantjes, leuke cafeetjes en winkeltjes in de buurt en zelfs een supermarkt die 24/7 open is (niet dat ik er ook maar ooit later dan 8 uur ben geweest, maar het idee dat het kan is toch leuk). Mijn gezellige huisgenootjes en elke dag kunnen gaan en staan waar ik wil waardeer ik ook erg. Ik ben zelfverzekerder geworden in wat ik kan op werkgebied maar ook in mijn Engels. En ook al is het stom om dingen en een boel lieve mensen een tijd te moeten missen, daardoor waardeer je alles wel 10x zo veel meer! Al met al levert dit avontuur me ontzettend veel op en ik vind het een geweldige ervaring om een half jaartje hier te wonen. Ik heb in ieder geval zin in de komende tijd! Er gaan absoluut ook nog dagen komen dat ik alles stom vind en naar huis wil maar alles bij elkaar ben ik blij dat ik de keuze heb gemaakt om dit avontuur aan te gaan.

SneeuwTrout lake in de sneeuwWandelen langs het water

De aankomende weken tot de jongens langskomen zal ik nog steeds druk zijn met mijn stage af te ronden, zal ik blijven rond wandelen in de stad en de omliggende natuur en lekker veel uitrusten met een (luister)boek. Dus ik weet niet zo goed of ik binnenkort nog wat te vermelden heb voor nog een blog, dus ik vroeg me af of jullie nog vragen hebben of suggesties die leuk zijn om te bespreken? Laat ze dan vooral in een reactie achter! Zo niet dan verzin ik misschien nog wat of komt er weer een uitgebreid verhaal als de jongens naar huis zijn.

Liefs,

Karen

Foto’s

5 Reacties

  1. Winia Schriek:
    26 februari 2018
    Wat een heerlijk verhaal en moole foto,s
    Nog veel succes met de laatste klus.
    Liefs Oma
  2. Wilma:
    26 februari 2018
    Weer met genoegen jouw verhaal gelezen.
    En ja, wie heeft het nu niet af en toe zwaar zo ver van huis? Je verwoordt het zelf al dat je het je veel oplevert.
    En graag zie ik nog wat meer van jou op deze blog verschijnen. Suggesties? Gewoon jouw ervaringen en gevoelens. Prachtig.
  3. Mieke:
    27 februari 2018
    Nog ff de laatste loodjes. Dan lekker een weekje met Mark en Sven. En dan echt aftellen naar een paar gezellige weken met je ouders. Je mag echt trots zijn op jezelf. Dikke knuffel Mieke
  4. Simone Schutte:
    27 februari 2018
    Dit avontuur kan niemand je ooit afnemen. Nu mooi om in te zitten, straks bijzonder om op terug te kijken. Hou de bergen op je netvlies en het trotse gevoel dat je dit avontuur toch maar mooi hebt gedaan bij je!! Is ook niet niks: het is tenslotte ook de afsluiting van je studie. Er gebeurt veel deze periode. Heel veel leuk avontuur nog toegewenst en nog veel genieten!!
  5. Tineke van den Berg:
    4 maart 2018
    Wat een fijn positief verhaal,Goed dat je het zelf ook zo ervaart ! Ik denk dat je Vancouver nog wel eens zal missen met alle ervaringen en avonturen. Nog een tijdje fijn genieten, groetjes en een knuffel van Oma Tineke.